{ The Anubis Generation}: Szablon

Szablony biorę z Szablonownicy: http://szablonownica.blogspot.com/

Welcome

Znowu to samo. Szybko,biegnij biegnij !

-Przede mną nie ma ucieczki!-krzyknął ten upiorny podstarzały facet o przerażającym uśmiechu,a potem roześmiał się tak,że czułam jakby jego głos przenikał całe moje ciało.

Dom. Właściwie,to nie dom. Jakby...forteca?

Drzwi uchylają się same,jakby wiedziały po co przychodzę,chociaż ja sama nie wiedziałam. W środku jest upiornie. Tyle kurzu i pajęczyn okrywających stare drewniane meble i ten okropny wszechobecny smród wilgoci i starości. Nie podoba mi się to miejsce,ale wchodzę głębiej,ostrożnie stawiam stopy na skrzypiących drewnianych schodach.

Ten pokój jest ogromny,ale są w nim tylko organy niemalże tak wysokie jak on sam.

Poczułam ulgę Tu jestem bezpieczna. Uśmiecham się i chcę usiąść na brudnej podłodze,ale coś jakby głos powoduje że idę naprzód. Nie rozumiem co mówi,ale chcę tego słuchać. Prowadzi mnie krok za krokiem...

Za organami jest przejście. Zabawne,od razu wiedziałam że tam jest. Wchodzę po kolejnych schodach,nie chcę już iść dalej,ale czuję że muszę.

Kolejny pokój. Równie pusty co poprzedni,ale mniejszy. Pośrodku widnieje jedynie snop światła. Wchodzę tam i napawam się jego blaskiem.

Czuję się...dobrze

-Widzisz?Mówiłem,że przede mną nie ma ucieczki-odezwał się znowu ten okropny męski głos.

Odwracam się i widzę go znów. Zaczyna się śmiać tym szaleńczym śmiechem,od którego niemalże eksplodowała mi czaszka. Wyciąga do mnie rękę...

{ The Anubis Generation}

Szablon

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Moja lista blogów